صوفی بیا که آینه صافیست جام را

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

غزل شماره هفت حافظ شیرازی ( صوفی بیا که آینه صافیست جام را ) به همراه معنی و تعبیر فال حافظ ، برای مطالعه این شعر زیبا و تعبیر فال آن با سایت سرگرمی پارسی سرا همراه باشید.

متن غزل شماره هفت حافظ

غزل شماره هفت حافظ

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

تا بنگری صفای می لعل فام را

راز درون پرده ز رندان مست پرس

کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

عنقا شکار کس نشود دام بازچین

کان جا همیشه باد به دست است دام را

در بزم دور یک دو قدح درکش و برو

یعنی طمع مدار وصال دوام را

ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش

پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را

در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند

آدم بهشت روضه دارالسلام را

ما را بر آستان تو بس حق خدمت است

ای خواجه بازبین به ترحم غلام را

حافظ مرید جام می است ای صبا برو

وز بنده بندگی برسان شیخ جام را

معنی فال

تعبیر غزل شماره هفت حافظ

دل ، آینه تمای نمای انسان است. اگر می خواهید به مقام بالا دست پیدا کنید باید آینه دل را از پلیدی ها و سیاهی ها پاک کنید. اگر حقی بر گردن دارید حتما آنرا به جای آورید که خداوند متعال یار و راهنمای انسان های پاک و صادق است.

اگر می خواهید به موفقیت برسید به خداوند متعال توکل کنید و هرگز از لطف خدا نا امید نشوید تا پیرزو و سربلند شوید. اگر به دنیال زندگی طولانی و عزت در دنیا و آخرت هستید به هیچ وجه به دنبال حرص و طمع نباشید.