صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

غزل شماره چهار حافظ شیرازی ( صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را ) به همراه معنی و تعبیر فال حافظ ، برای مطالعه این شعر زیبا و تعبیر فال آن با سایت تفریحی پارسی سرا همراه باشید.

متن غزل شماره چهار حافظ

غزل شماره چهار حافظ

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

شکرفروش که عمرش دراز باد چرا

تفقدی نکند طوطی شکرخا را

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل

که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر

به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست

سهی قدان سیه چشم ماه سیما را

چو با حبیب نشینی و باده پیمایی

به یاد دار محبان بادپیما را

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب

که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ

سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

معنی فال

تعبیر غزل شماره چهار حافظ

شایسته است در زمان بی نیازی و توانمندی با اطرافیان خود به درستی و با مهر و محبت رفتار کنید. مدتی است که دچار خودبینی و غرور شده اید و باید بدانید که این خصلت ناپسند باعث می شود اطرافیانتان از شما برنجند.

بهتر است ظاهر بینی را بگذارید کنار و برای انجام کارهایتان به خداوند متعال توکل کنید. مطمئن باشید که هیچکس برای همیشه در اوج یا قعر باقی نمی ماند و با مشورت با افراد دانا و کنار گذاشتن نا امیدی می توانید بر مشکلات چیره شوید.