تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

غزل شماره 36 حافظ شیرازی ( تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست ) به همراه معنی و تعبیر فال حافظ ، برای مطالعه این شعر زیبا و تعبیر فال آن با سایت تفریحی پارسی سرا همراه باشید.

متن غزل شماره 36 حافظ

غزل شماره 36 حافظ

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است

لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست

نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست

زلف مشکین تو در گلشن فردوس عذار

چیست طاووس که در باغ نعیم افتادست

دل من در هوس روی تو ای مونس جان

خاک راهیست که در دست نسیم افتادست

همچو گرد این تن خاکی نتواند برخاست

از سر کوی تو زان رو که عظیم افتادست

سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم

عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست

آن که جز کعبه مقامش نبد از یاد لبت

بر در میکده دیدم که مقیم افتادست

حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز

اتحادیست که در عهد قدیم افتادست

معنی فال

تعبیر غزل شماره 36 حافظ

در روزهای گذشته کارهای خوب و درستی انجام داده اید که نتیجه آنها را ندیده اید ، حالا وقت آن رسیده است که حاصل کارهایتان را برداشت کنید. اگر به دنبال وصال یار خود هستید باید بدانید که به او خواهید رسید ولی باید تلاش و پشتکار زیادی داشته باشید.

مدت زمانی است که بیمار و ضعیف شده اید و همین بیماری مشکلاتی برایتان ایجاد کرده است ، نگران نباشید که به لطف خداوند متعال به زودی لباس عافیت بر تن خواهید کرد. ممکن است در روزهای آینده یک سفر معنوی در پیش داشته باشید ، خود را مهیای سفر کنید.